|
TARA PLANINA
|
|
neodoljivo savršenstvo prirode |
|
| |
|
|
|
|
Planina Tara - Najlepša planina među planinama u Srbiji, nikada mnogo eksponirana, a ipak čuvena među ljubiteljima prirode, čistog i ničim zagađenog vazduha, čuvena lepotica Tara, ljubavlju osvaja na prvi utisak. Veruje se da je ime dobila po Bogu jednog od plemena koje je pre oko 7.000 godina zajedno sa Ilirima, Slovenima i Keltima naseljavalo ovaj idilični predeo, Autarijatima. |
|
|
|
|
| |
 |
 |
| |
|
|
|
Planina Tara je posebna po mnogo čemu, a ono što zaista budi ljubav na prvi pogled, jeste prelepa raznolikost predela, ogromna površina zelenog šumskog četinarskog blaga i bogatih pašnjaka, tišina koja na preko 1.000 m nadmorske visine prosto očarava i hrani dušu, skup kanjona, uzvišenja i visoravni, omeđeni rekama među kojima dominira lepotica Drina, u narodu poznata još i kao Zelenika zbog svoje predivne zelene boje.
Oaza netaknute prirode, najlepša planina Zapadne Srbije sa svojim delovima u koje ljudska noga još nije kročila, zbog svog izuzetnog bogatstva koje čine 53 vrste sisara, među kojima su najatraktivniji mrki medved, visine 2.4 metra, težine preko 300 kg, divokoze koje žive i na blizu 300 m nadmorske visine, srne, ptice kojih ima oko 135 vrsta, među kojima su i one najugroženije - sokolovi i orlovi, zatim gljive kojih ima oko 250 vrsta, od kojih tri pripadaju otrovnim, a jedna od te tri je i Zelena pupavka, najopasnija gljiva Evrope, dakle, najlepša planina Zapadne Srbije zbog svega navedenog i još mnogo toga, proglašena je 13.jula 1981.godine Nacionalnim parkom.
Nacionalni park Tara obuhvata površinu od 19.200 hektara, dok se pod šumom nalazi oko 13.000. Ceo prostor Nacionalnog parka obuhvata: planinu Taru, Crni vrh, Zvezdu, Stolac, kanjon Drine sa Perućcem i okolinu Bajine Bašte.
Na Tari preovladava mešovita šumska zajednica jele, smrče i bukve, uz pojedinačne primerke ili manje grupe drugih četinara kao što je bor, ali ima i javora, breze, jasike, bresta, jasena i dr.
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
Zbog bogatstva vrsta kompleks Tare predstavlja pravi živi arhiv biljnog sveta karakterističan za veći deo Balkanskog poluostrva i rezervat genetskog fonda evropskog i planetarnog značaja.
|
| Ono sto je takođe značajno je da se u izrazito mešovitim životnim zajednicama javljaju i obitavaju zajedno, mnoge vrste koje na drugim staništima i pod drugim uslovima nisu kompatibilne. |
|
|
|
|
Planina Tara - vidikovac - Kozija stena - Panorama VR 360° |
Bajina Bašta - Manastir Rača - Panorama VR 360° |
|
|
|
|
Ukoliko želite prikaz Panorame VR 360 preko celog ekrana, nakon početka kliknitie na opciju FULLSCREEN.
Za povratak na stranicu pritisnite taster ESC na vašoj tastaturi. |
|
|
|
Planina Tara - Manastir Rača |
|
| |
|
|
|
|
|
|
"Planina Tara, odnosno njen planinski masiv, obrazuje okuku iz gotovo meridijanskog u uporednički pravac. U toj okuci odvojena je basenom Derventa od planine Zvijezde na zapadu. Međutim, njena istočna granica je nejasnija: prema površi Ponikava uglavnom je odeljena dolinom Solotuške reke. Na severnoj strani pada strmim odeskom u dolinu Drine, dok je južna blaža gde je omeđena masivom Zlatibora sa Kremanskom kotlinom "(Č. Milić). Po M. Zeremskim, "Planina Tara ima obeležja površi, a pruža se pravcem Severozapad-Jugoistok sa površinom od 183 km2, i prosečnom visinom od 1200 m. n / v. "
|
|
Planinu Taru odlikuje veći broj dolina, uvala i vrtača, raznih dimenzija. Inače, Tara je veoma siromašna vodom. Tako npr. Mitrovac ima 2-3 izvora, a na Kaluđerskim barama ih ima više. U podnožju planine Tare izvire jako Perućačko vrelo na 265m n / v., sa prosečnim protokom vode od oko 300 l / sek., sa ukupnom dužinom 365m. Vrelo Rače izbija sa leve strane klisura doline, a termalno vrelo Lađevac na desnoj strani reke Rače. Uzvodno od ušća Rače u Drinu, na 4-5 kilometara, u podnožju Tare, nalazi se dragulj srednjovekovne arhitekture i srpske nacionalne istorije, Manastir Rača.
|
 |
 |
|
|
|
|
|
|
Po imenu ovog manastira, čitav zapadni deo Srbije zove se Račanski kraj (Račanski Srez), sada, opština Bajina Bašta. Manastir je udaljen od Bajine Bašte 4-5 kilometara i povezan je asfaltnim putem. Nalazi se na desnoj obali rečice Rače, pritoke Drine. Prvi pisani pomeni o postojanju Manastira Rača, nalaze se u rukopisu koji postoji u Manastiru Svete Trojice kod Pljevalja (1516 god.), Kao i u drugim manastirima u Srbiji. Istoričari se ne slažu u potpunosti oko ktitora i vremena otpočinjanja izgradnje manastira. Jedni navode 1275. godinu kao godinu početka gradnje. Narodno predanje gradnju manastira pripisuje Kralju Dragutinu, dok neki istoričari imaju i drugo mišljenje. U Pećkom rukopisu piše: "Sozda Dragutin Raču manastir kod reke Drine više Zvornika ...." U prošlosti manastira Rača mogu se izdvojiti tri perioda: prvi obuhvata život manastira od njegovog osnivanja, pa do velike seobe Srba i njegovog spaljivanja; drugi period započinje emigracijom njegovih kaluđera u Ugarsku, dok treći period počinje obnovom manastira od strane Hadži-Melentija, ponovno spaljivanje 1813 godine i obnovu 1824-1836 godine, tako da traje do današnjih dana. Joakim Vujić, prilikom posete užičkom kraju i obilaskom manastira Rače, 1826 godine, zapisuje sledeće: "Manastir je podigao Kralj Dragutin. Kad Turci zavladaše Srbijom i porušiše mnoge druge manastire i gradove u njoj, porušiše i Raču. Ne zna se koliko je bio u razvalinama. Tek pred kraj 18 stoleća, 1795 godine, obnovi ga Hadži-Melentije Stefanović. "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
 |
 |
|
|
iz knjige "Cvijovići u Zaovinama" |
|
|
Autor: Miodrag O. Cvijović |
|
|
|
| |
|
|
